Oezbekistan heeft zijn uitzonderlijk rijk verleden te danken aan zijn ligging in Centraal- Azië. Het is eeuwenlang het kloppend hart van Azië geweest. Door zijn unieke ligging was het een internationale draaischijf van de handel langsheen de karavaanroutes. Al eeuwen spreekt Oezbekistan tot de verbeelding van reizigers.
De oude steden langs de Zijderoute, staan bekend om hun schoonheid en etniciteit. Tasjkent, Samarkand, Bukhara, Khiva, stuk voor stuk prachtige steden met een bijzondere historie. Of men nu spreekt over Sogdiana, het legendarische Transoxanië, het rijk der Timoeriden of over de khanaten van Khiva, Bukhara, het zijn allemaal verwijzingen naar één en hetzelfde land Oezbekistan. Een khanaat is een door een "Kan of Chan" geregeerd Centraal-Aziatisch feodaal vorstendom.
Tot voor kort was dit gebied met zijn uitzonderlijke geschiedenis van Scythen, Parthen, Samanieden en Timoeriden moeilijk toegankelijk omdat Oezbekistan tijdens de recente geschiedenis tot de zeer ontoegankelijke Sovjet-Unie behoorde. Nochtans had het huidige Oezbekistan van de 4de tot de 8ste eeuw een cruciale bruggenfunctie omwille van zijn strategische ligging. In 1995 besliste de Unesco bijzondere aandacht aan de ontwikkeling van de legendarische Zijderoute te schenken vanwege het groot cultuur-historisch belang van dit gebied.
De 'Zijderoute' of Gouden Route is het meest indrukwekkende gedeelte van de legendarische Zijderoute. Deze handelsroute verbond het verre China met Europa en was van uitzonderlijk belang, niet alleen op handelsvlak, maar ook op het gebied van cultuur en wetenschap. Door die bloeiende handel ontstonden langs de Zijderoute prachtige steden met een weergaloze architectuur.
De Gouden Route ligt voornamelijk in het huidige Oezbekistan. De Sjah Rah of Koninklijke Weg verbond Samarkand met Bukhara en was de drukste karavaanroute uit de geschiedenis. Karavanen bestaande uit meer dan 3.000 kamelen waren geen uitzondering en legden de afstand van 250 km tussen beide steden af in een week tijd.
Als hoofdstad van het Timoeridische rijk groeide Samarkand in de 14e eeuw uit tot één van de mooiste steden ter wereld. Timoer Leng, nu gebombardeerd tot 'Vader des Vaderlands', haalde kunstenaars vanuit alle hoeken van zijn immense rijk om de architectuur een nieuwe impuls te geven. Er verschenen schitterende, rijkelijk gedecoreerde moskeeën, madrasah's en paleizen, waarvan velen nog steeds te bewonderen zijn.
Vier eeuwen voordat Samarkand haar hoogtepunt bereikte, was Bukhara al één van de heiligste steden ter wereld. En nog steeds hoort de bezoeker die rondzwerft tussen de tientallen moskeeën en madrasah's, de eeuwenoude roep van de muezzin weerklinken in de vele steegjes van de oude stad. Doorheen de geschiedenis was het een aantrekkingspool voor kunstenaars en geleerden. Grootmeesters als Avicenna en al- Farabi verbleven er geruime tijd en een belangrijke joodse gemeenschap ontwikkelde zich in deze stad.
Helemaal in het westen van Oezbekistan ligt Khiva, de derde van Oezbekistans beroemde steden en de meest intact gebleven. Hier kan men zich vergapen aan een duizelingwekkend panorama van kobalt en turquoise blauwe minaretten, paleizen en madrasah's. Er wordt beweerd dat Sem, de oudste zoon van Noah, de stad Khiva stichtte. Het is als het ware versteende magie die de bezoeker meevoert doorheen zeven eeuwen architecturale geschiedenis en uitzonderlijk vakmanschap. De Itsjan Kala of binnenstad van Khiva is dan ook tijdloos mooi.
De oasestad Tasjkent werd in 1966 door een aardbeving grotendeels verwoest en heropgebouwd in de toen geldende Sovjetstijl. Tasjkent was de vierde grootste stad van de vroegere Sovjetunie na Moskou, Sint-Petersburg en Kiev. Van het moderne Tasjkent tot aan het hart van de Oezbeekse natie, de Ferganavallei, bevindt men zich in een land op zoek naar een eigen identiteit. Een land dat 'plotseling' onafhankelijk werd, vanuit de sovjet-moederschoot in de moderne wereld geworpen werd en zichzelf nu moet zien te bedruipen.
Tijdens deze reis is er voldoende tijd om weg te dromen bij een lekkere kop thee in één van de vele traditionele theehuizen en rond te slenteren in de kleurrijke bazaars tussen de plaatselijke bevolking. In die theehuizen zitten vaak oude bebaarde grijsaards te kaarten en te schaken, met hun oorlogsonderscheiding trots op de borst gespeld.
Het staat vast dat dit land zijn bezoekers veel moois te bieden heeft. Ons veelzijdig programma biedt elke deelnemer de kans om dit fascinerend land te ontdekken en de verrassende confrontatie aan te gaan met een overvloed aan kleuren, geluiden, geuren en smaken. Wij zijn er ten stelligste van overtuigd dat de verscheidenheid van dit land nog lang een aangename herinnering zal blijven.
JOSIVO wenst elke deelnemer een mooie en veilige reis.
